ظاهر زندگی مردم/باطن زندگی من

آخر هفته طلایی (قسمت سوم):

اینجانب که این روزها دارم آخرین لجظات خوابگاهی ایمو طی میکنم پنج تا هم اتاقی با مرام دارم که سه چهار ساله باهمیم و بی اغراق بخشی از زندگیم هستن ;)  ازین شش نفری که هستیم سه تامون متاهل و سه تامون مجردن.

از قضای روزگار این آخر هفته هرسه تا متاهل با همسران بودیم و سه تا مجرد اتاق تنها مونده بودن...

خلاصه که تنهایی بهشون اثر کرده بود کمپین مجردین تشکیل داده و شدیدا علیه ما تبلیغات بامزه ای کرده بودن، که دیدنش خالی از لطف نیست و کلی بساط خنده مارو فراهم کرده بود!!!

این کاغذ هایی که در ادامه میبینید به ترتیب روی در اتاق و توی تختم نصب شده بود:

کمپین مجردین!

    

+یبار وقتی خیلی بچه بودن از پدرم خواستم بغلم کنه و اون برخلاف همیشه گفت نه. خیلی ناراحت شدم و قهر کردم و بابام که این جریان رو دید توی گوشم گفت ببین فلانی(یه دختر هم سن و سالم) همراهمونه که پدرش فوت شده. اگه من الآن تورو بغل کنم اونم ممکنه دلش بخواد ولی خب بابایی نداره که بغلش کنه...اینقدر این حرف در زندگی من تاثیر گذار بود که توی چهارسالی که توی خوابگاه هستم به خاطر هم اتاقیم که پدرش رو تو بچگی از دست داده بود، هییییچ وقت از پدرم هیییییییییییچ حرفی نزنم...!

++نظر شما چیه؟ گاهی ما خوشبختی ها یا امکاناتی داریم که بقیه ندارن. مثل پدر، مادر، خانواده، تحصیلات یا... چیزهایی که نداشتنش دست خود آدم نبوده...در این مواقع باید چیکار کرد؟ خوشبختی تونو پنهان میکنید؟ یا مثل قبل رفتار میکنید؟ اصلا کدومش درست تره؟؟؟؟؟

+++ وقتی توی طرف مقابل قرار میگیرید چیکار میکنید؟ حسرت میخورید؟ حسادت می کنید؟ اهمیتی براتون نداره و به خوشبختی هایی که در عوضش دارید فکر میکنید یا...؟

++++سوال آخر: به نظرتون آدم بی مشکل توی این دنیا وجود داره؟ آدم خوشبخت 100%؟