این مدت که نبودیم...
خب باید بگم که باهم بودیم :)
ینی برا اولین بار در این دوسال و نیم، قریب به یک ماه باهم بودیم و در سفر :)
جای همه ی دوستان بیانی هم خالی هم بود...
اولین سفر راهیان نور بود که من برای اولین بار میرفتیم و بی نهایت برام لذت بخش بود و کلللی دوست خوووب از خطه ی جنوب و جنوب شرق پیدا کردم. دوستانی که به قول نویسنده، طبیعت انقدر بهشون سخت گرفته که حسابی صبورشون کرده ..!
از بیست و چهارم اسفند تا پنجم ششم فروردین خودش قد یک ساااال طول کشید...
بعد هم سفر شیرین مشهد به همراه مامان ها که همه سختی هارو شست و با خودش برد...
گرچه تو این سفر مثل همیشه نبودم و زیارتم هم خیلی بی دل و دماغ بود اما منٍ مرده رو زنده کرد و مگه میشه آدم بره مشهد و دست خالی برگرده؟! مگه میشه؟!
.
.
.
برای همه ی دوستان وبلاگی روزهایی خوش و سفرهایی معنوی آرزومندم...
ان شاالله سال 96 برای همه پررر برکت باشد :)