سلام عزیزم:) امیدوارم هرجا که هستید حالتون خوب باشه
بله عین برق میگذره ... وبلاگ نویسی چه دورانی داشت. یادش بخیر.
انشاءالله تا الان بهبودی حاصل شده باشهوبلاگ بی نظیری داریدچرا چیری میدن میدونن استفاده نداره زشته خب پول بدید از اول
سلام مورد داشتیم یه میوه خوری ...
😂😂😂نه هستم هرچند کمرنگ تربه به ازینورا😅😅😅
از خودم شروع می کنم. من بازیگرا رو ...
سلام!
آیا هنوز کسی هست؟
وقتی تاریخ آخرین پیام ها رو دیدم واقعا کرک و پرم ریخت!
یعنی انقدر وقته ما نبودیم!؟
باور کنید اگر میدونستیم قراره انقدر وقت نباشیم حتما خبری گزارشی نامه ی آخری چیزی میذاشتیم!
ولی واقعا نمیدونستیم انقدر قراره درگیر زندگی و روزمرگی بشیم...
شاید دلیل این که الان اینجام این باشه که گوشیمو تو محل کار جا گذاشتم
خبر خوبه اینه که به لطف خدا ما خوبیم و امیدوارم همه قدیمی ها هم خوب باشن. چه هستن چه نیستن
پ.ن: باورم نمیشه ده سال از زمان شروع وبلاگ میگذره!
سلام علیکم
.
.
.
بعد از کلاس(مجازی هستیم هنوز الحمدلله) میگم هرکسی سوال داره دستش بالا باشه. بقیه برن. مورد داشتیم صبر کرده تا اخرین نفر که بهش اجازه صحبت دادم، بعد میگه: خسته نباشید خانم :)
اینا رو نباید خورد؟
امروز یکی از همین موارد میگه : میخوام یه چیزی بگم.
میگم بفرما
میگه آخه نمی دونم چطوری بگم!
میخندم. با چاشنی استرس. احتمال میدم اعتراضی داره. و توی کلاس مجازی جلو همه والدین و البته حضور معاون و ضبط کلاس و غیره، هر نقدی می تونه چالش ساز بشه!
میگه: آخه شما بهترین معلم دنیایین
آب قند لدفاااا
(من معلم قرآن هستم و این خوشمزه بازی ها مربوط به پسرهای اول و دوم دبستانی هست:) )
.
.
.
پارسال خیلی خودمو کنترل کردم خاطرات بچه ها رو ننویسم. ولی فعلا باید تحمل کنید :دی
فکر می کردم من که الآن کرونا مثبتم و هشت و روز گذشته و سرفه و گلو درد دارم و دکتر تجویز سی تی اسکن ریه کرده، بدترین بیمار اونجام و هرکس از من بدحال تره احتمالاً کرونای بدتری داره،
تا اینکه مرد چهل ساله ی کناری همراهش رو صدا کرد و پرسید اسمم چیه؟ اسم من چیه؟
خونریزی مغزی تشخیص داده شد و از همونجا مستقیم منتقلش کردن.
خدایا شکرت
ای که اسمش دواء و نامش شفاست
با این همه گناه ما آدم ها
با این همه ظلم هامون
قضاوت هامون
حماقت هامون
دل شکستنامون
کفران نعمت هامون
تو خیلی صبوری که هممون رو به آتش قهرت نابود نمی کنی... کرونا که چیزی نیست...
فقط کاش تر و خشک باهم نمی سوخت..
حالا که باهم میسوزه
و تو خدای خوب ها هستی
بخاطر همون خوب ها
این بلا رو از سرمون بردار
یا فقط نصیب گنهکارایی مثل من کن
نه اون خوب خوب ها
که با رفتنشون قلب زمین و زمان میگیره💔
دخترعمم یه میوه خوری بزرگ بهم هدیه داد، چون کاربرد نداشت برام هدیه دادم به جاری نو، چند ماه بعد مادرشوهرم همونو با کارتن نشونم داد گفت اینو فلانی (جاری نوعه) برام آورده، چندماه بعدتر صدام کرد گفت کادوشو عوض کن، عروس نو داداشم داره میاد خونمون بذارم جلوش😅✋
یعنی الان میوه خوری کجاست؟؟
میخونین ولی نظر نمی ذارین؟ یا اصلا نمیخونین؟!
اصلا کسی هست آیا؟؟🤔
ترم اول دانشگاه که بودیم درسی داشتیم بنام آناتومی، کله مان حسابی داغ بود و از اسم رشته مان چه چیزهایی که در ذهنمان متصور نشده بودیم و چه دستگاههایی که بنا ننهاده بودیم و چه گره هایی که از مشکلات جامعه پزشکی باز نکرده بودیم،
کلاس آناتومی ما در آخرین ساعت بعدازظهر چهارشنبه بود، طوری که‌موقع برگشت شب شده بود، در ساختمان پیچیده دانشکده پزشکی تنها کلاس در آن ساعت بودیم و نگهبان محترم قبل از خروج ما بیشتر درب هارا میبست و لامپ ها را خاموش میکرد و یادم هست سه جلسه اول یه گله آدم در ساختمان تاریک و پیچیده گم شدیم و سه دور دور خودمان گشتیم تا راه خروج را یافتیم،
حالا این ها را بگذارید کنار اینکه محل برگزاری کلاس در زیرزمین بود و همسایه اتاق تشریح، بوی عجیبی هم می آمد که بعداً فهمیدم بوی کافور است،
ترم اولی بودیم و فکر میکردیم اگر جلو کلاس جا گیرمان نیاید درس را افتاده ایم پس بسیار زودتر به محل کلاس میرفتیم، یک کنجکاوی و کرم ذاتی هم داشتیم که کارهای خاص و خفن بکنیم و همه این ها باعث شد با فاطمه و مریم سری به اتاق تشریح بزنیم😬
خداییش فکر نمیکردیم کسی باشد و راهمان بدهند. اما دادند و گفتند از شانس شما یک جسد تازه و سالم داریم بفرمایید تو. و ما آنجا با نگاه به شکم پاره پاره ی جسد بیچاره معنای تازه ای برای کلمه ی « سالم » یافتیم، البته در مراجعه های بعدیمان به اتاق تشریح و مشاهده چیزهایی که از بیانش عاجزیم فهمیدیم واقعاً جسد سالمی برای بار اول جلومان گذاشته اند. گفتند جسد شش ماهه است. مردی بود با موهای جوگندمی بلند سعی کردم به چهره اش نگاه نکنم اما ... تاثیر خودش را گذاشت... گرچه بعدها باز هم به اتاق تشریح رفتیم و جمله ی «نمیخواد برعکسش کنید، دست جدا توی کمد داریم» تا پایان چهارسال تحصیلی ضرب المثلمان شد.🤦 اما آن شب حالمان حسابی گرفته شد. از سرنوشت آن مردک بیچاره، از موها و ناخن هایی که پس از مرگ رشد می کنند، ازینکه آدمیزاد سه بار شش ماهه می شود و....
وقتی به خوابگاه رفتیم گفتند شهید گمنامی آورده اند، آن زمان ها زیاد درک نمی کردم شهید آوردن را اما رفتم و چقدر خوش گذشت و عاقبت بخیری جنازه آن شهید و تصور حال خوشش مرحمی شد برایم.
اللهم اجعل عاقبت امورنا خیرا...
در دانشگاه استادی داشتیم که بسی پرآوازه بود. ما هنوز با او درسی نگرفته بودیم که گفتند خداوند بهتان لطف کرده و بازنشسته شده و دارد میرود خارجه و رفت هم.
اما همینکه به ترم سه و درس زیبای استاتیک رسیدیم برگشت و گفت انگار در کارهای بازنشستگی اش مشکلی ایجاد شده🤦.
روزهای اول سر کلاسش وقتی ته ماژیک را با دو انگشت می‌گرفت انگار «جیز» باشد و خطوط مبهمی میکشید و می‌گفت این یک ورزشکار است که دارد بارفیکس میزند حالا نیروی‌های وارد بر آن را حساب کنید، ماهمه با دهان هایی باز به او نگاه میکردیم و به جزوه مان و به ورزشکار و به بارفیکس؟! و دلمان برای دانشجویانی که در خارجه و با زبان بیگانه میخواهند از او درس یاد بگیرند می سوخت 🙄
.
.
رفتیم دو کتاب مرجع افتاتیک را گرفتیم و خواندیم و حل کردیم شب امتحان تا نیمه های شب در راهرو خوابگاه روی سرامیک های یخ رفع اشکال کردیم و پایمان خشک شد و نمره هفده و خورده ای گرفتیم و زنگ زدیم مادرمان های های گریستیم😁 بله حتی در دانشگاه ما برای نمره آن هم هفده و خورده ای میگریستیم🥴
.
.
ما که پاس کردیم رفتیم ولی شما را به خدا این استادان خسته را بازنشست کنید بروند یا اگر نمیکنید برایشان تخته گچی بیاورید یا اگر نمی آورید دوساعت کلاس چگونه با ماژیک روی تخته بکشیم برایشان بگذارید یا اگر نمیگذارید دو واحد فن بیان، نحوه تدریس، فارسی سلیس چیزی بدهید پاس کنند!🙄
مرسی، اه!
سلام و عذرتقصیر بابت مدت طولانی نبودنمون
درگیر کار و زندگی بودیم و خداروشکر
من بلاخره یه فرصت فراغتی در تابستان دارم ولی همسر همونم نداره.
ان شاالله که امروز استارتی باشه برا شروع طوفانی :)
یبار تو نوجوونی یه مصاحبه دیدم که از طرف پرسید بهترین چیزی که به بچه هات یاد می دی چیه؟
من خیلی بهش فکر کردم و چیز های مختلفی به ذهنم سرازیر شد و انتخاب سخت شد.
اما اون جواب داد:
تمام حقوق این وبلاگ متعلق به ما دو نفر هست!
